%20vrijstaand.png)
𝘊𝘰𝘭𝘶𝘮𝘯 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘈𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳𝘩𝘰𝘦𝘬 𝘕𝘪𝘦𝘶𝘸𝘴
‘Luisteren!’ Je moeder heeft het vroeger vast vaak tegen je gezegd. Of je hoorde het in de klas. Eigenlijk gaat het in dat geval niet over luisteren. Het is meer een roep om te gehoorzamen, om gelijk of om aandacht te krijgen. Het lijkt er vaak op dat we dat als de definitie van luisteren zijn gaan zien. Zo ervaar ik het tenminste.
Deze zomer werd ik geïnterviewd voor een rubriek in deze krant. Eén vraag betrof mijn grootste angst. ‘Dat we nooit meer luisteren naar elkaar’ luidde het antwoord. Als reactie op het interview kreeg ik de tip van een lezer: ‘Leer los te laten. Angst blokkeert je mind.’ Dat zette me aan het denken. Het is bij mij geen angst die lamslaat. Nee, eerder het tegendeel: ik kom erdoor in beweging.
Jaren geleden hoorde ik in Het Nieuwe Dijkhuis in Doetinchem theoloog Rikko Voorberg vertellen over zijn boek De dominee leert vloeken. Daar heb ik de waarde van woede en onmacht leren kennen. Voor de tijd vond ik woede een energieverslindende en zinloze emotie. Voorberg deelde persoonlijke ervaringen en inzichten dat woede juist kan leiden tot daadkracht. Hij kreeg in 2014 landelijke bekendheid doordat hij een Facebook-pagina aanmaakte waarop hij veroordeelde pedoseksueel Benno L. welkom heette in zijn straat. Ook startte hij (onder andere met kunstenares Tinkebell) de actie We gaan ze halen, waarbij hij met een leeg vliegtuig vluchtelingen uit Lesbos wilde halen nadat de regering talloze beloftes niet nakwam.
Ook bij de School voor Wereldverbeteraars kwamen we tot de conclusie dat je in beweging kunt komen door buikpijn (dat kan woede, onmacht maar ook een angst zijn) en verlangens. De ene keer is buikpijn een makkelijkere ingang om in beweging te komen dan een verlangen dat je hebt. Waar wil je van weg? Wat wil je oplossen? Als je niet weet hoe het alternatief eruit kan zien, dan is het makkelijker om te kijken waar je genoeg van hebt.
Wanneer ik echt wil dat een situatie verandert, dan moet ik in actie komen. De afgelopen jaren en maanden zien we veel demonstraties (tegen de coronamaatregelen, tegen de regering, voor het klimaat, voor de boeren etc.). Ik denk dat dat belangrijk is. ‘Tot hier en niet verder!’ Zelf sla ik misschien wel te weinig met de vuist op tafel. Maar wanneer we uit de impasse willen komen heeft het geen zin tegenover elkaar te blijven staan. Dan is luisteren, écht luisteren, een vaardigheid die zorgt voor nieuwe mogelijkheden.
Luisteren gaat niet over gelijk krijgen. Luisteren is aandacht geven aan de ander. Bij luisteren is het niet nodig om eigen ervaringen te delen. Bij luisteren neem je waar. Je hoort de woorden, ziet de non-verbale signalen en soms voel je zelfs de emotie. Het enige wat van jou gevraagd wordt is om door te vragen, samen te vatten en proberen te begrijpen. En soms is stil zijn het enige juiste om te doen.
Ik heb al vaak meegemaakt dat tijdens het luisteren blijkt dat ik helemaal niet zo anders ben dan de ander. Dat we dezelfde angsten en onmacht voelen. En dat we eigenlijk gewoon hetzelfde willen. Ik gun ons als samenleving dat we dat punt wat vaker bereiken. En dat we van daaruit in beweging komen.
Een mooiere wereld maken we samen. Door het uitspreken van verlangens bepaal je zelf richting en kunnen mensen met je meedenken en -doen.
Ik help je met kennis, ervaring, netwerk en inspiratie. Van dagvoorzitter tot sparringpartner.
Waar wacht je nog op? Bel of mail me.
)-2.png)